Dzieci w kryzysie
To powinno cię zaniepokoić u dziecka czy nastolatka:
- objawy obniżonego nastroju i stresu, takie jak: smutek, przeciążenie, napięcie;
- zaburzenia odżywiania, np. zajadanie stresu lub wprost przeciwnie – stosowanie restrykcyjnych diet;
- objawy somatyczne, które jednak nie mają przyczyny somatycznej, takie jak bóle: głowy, stawów, pleców, brzucha; czy towarzyszące lękowi: przyspieszone bicie serca, potliwość, drżenie rąk;
- wycofywanie się z kontaktów społecznych;
- zaburzenia snu, takie jak bezsenność, poczucie ciągłego zmęczenia, nadmierna senność (przyczynia się do nich także światło emitowane z komputerów, telefonów, tabletów, telewizorów);
- pogorszenie wyników w szkole i spadek zaangażowania w naukę;
- problemy wychowawcze: agresywne zachowania, płaczliwość, nadpobudliwość, drażliwość, wybuchowość;
- problemy dotyczące relacji z otoczeniem, takie jak agresja, łamanie prawa, wandalizm, używanie substancji psychoaktywnych;
- zachowania autodestrukcyjne, takie jak nadużywanie alkoholu, narkotyków i innych substancji uzależniających, okaleczanie się, myśli i próby samobójcze.
Nie bagatelizuj tego typu objawów, licząc, że same miną. Reaguj – porozmawiaj z dzieckiem!
Zapraszamy do zapoznania się z artykułem dziennikarki Jolanty Tęczy-Ćwierz pt. Dzieci w kryzysie. Pandemia, przemoc, problemy w nauce, poczucie niezrozumienia, oczekiwania. Mieszanka, z którą trudno sobie poradzić, który ukazał się na łamach Gazety Krakowskiej.
W powstanie artykułu zaangażowani byli specjaliści ze Szpitala Babińskiego.